Dat was de zomer ...

't Is blijkbaar al eventjes geleden dus nog eens een lange update...

de Zonnerun & DVV Classic zijn redelijk goed verlopen; de Zonnerun (12km) heb ik afgelegd op 75 minuten en dat had waarschijnlijk nog wat sneller gekund, ware het niet dat er 3 loodzware hellingen (aan het Dennenoord) in zaten en dat de 2de helft van het parcours tussen weiden en velden verliep. Op zich geen probleem maar het was die dag net snikheet (vlot over de 25 graden) en dan wordt het zwaar om 8 van de 12 km in de volle zon te lopen… De DVV Classic 2 dagen later vielen veel beter mee - betere temperaturen, een zuchtje wind en een parcours dat me veel beter lag (al ging het aan de Russelenberg ook stevig omhoog) en het resultaat mocht er zijn: 59'05", wat ineens een persoonlijk record op de 10km is!

De gevolgen heb ik wel mogen voelen - 's anderendaags zo stijf als honderdduizend man en tegen het einde van de week een leuk griepje (verzwakte weerstand zeker?). Op zich geen probleem maar we vertrokken dat weekend voor een 5daagse trip naar Bodrum, Turkije. En koortsaanvallen in het midden van de nacht als het buiten nog altijd boven de 30 graden gaat is ook niet alles … 

Turkije was verder wel zalig. De 2de dag was m'n griep zo goed als opgeklaard en was het met volle teugen genieten van mijn madam en onze herwonnen vrijheid (de kinderen waren geparkeerd op Chirokamp of bij de grootouders). Al moesten we toch toegeven dat we content waren dat we na 5 dagen terug naar onze kinders konden; die hadden trouwens geen kik gegeven: Anaïs en Jochen hadden zich rot geamuseerd op kamp en Eline en Nathan hadden 5 dagen braaf gelogeerd bij oma&opa.

Nadat we alle kinderen hadden opgeladen en uitgehaald, zijn we richting Carcassonne getrokken waar Joris, Tine's jongste broer, eindelijk met z'n Sonja trouwde (ttz ze waren al voor de wet getrouwd - een tijdje zelfs - maar toch….) en waar we dan maar ineens ons jaarlijks verlof aangeknoopt hadden. Zalig weer, zalige camping, wat wijnkelders bezocht, leuke feestjes - we hadden allemaal spijt dat het een dikke week later al gedaan was.

Sindsdien hebben we nog een paar barbecues georganiseerd, een nieuwe auto geleased (een Volvo - komt eind september aan), een paar voetbalmatchen gezien (oa. België-Nederland - het was al lang geleden dat ik zo geroepen heb in een voetbalstadion), wat verjaardagsfeestjes gegeven, veel gezweet (mini-hittegolfje), … en nu is het dus al bijna terug september. Ons Anaïs en onze Jochen verjaren bijna, onze Nathan mag binnen een paar maanden ook al naar 't school, de voetbal is al terug begonnen, ons Eline zit op zwemles en binnenkort komt de Chiro er ook terug bij. En dan kan de routine - zalige routine - terug in gang trekken. Zo'n zomer is toch maar chaotisch ...

Lopen

Ahem… go.nike.com/05q7a8uk :)

Dan tikt het natuurlijk lekker aan op een maand … 60km waarvan meer dan 30 op een dikke week tijd. 

Nog 13 dagen tot de DVV Classic, 11 dagen tot de Kapellekesjogging. Laat maar komen.

Niet achterom kijken

Ik las net dit: 

What's my plan now? Well, I'm back on social media. It's nice to finally see "that picture that Ryan tagged me in". But I don't want to go back to my old routine, the new one is so much better. I love creating things - code, art, writing, whatever. I want to keep doing that, because the act of producing, being a maker, has changed my life.

Ik loop, bak en lees. Af en toe speel ik World of Warcraft. Niet meer andersom.

Itaipu

In de categorie 'luister eens naar iets nieuws' (een redelijk grote categorie op m'n ipod gezien ik de neiging heb om dezelfde 5 cd's grijs te draaien) zette ik net 'Itaipu' van Philip Glass op. Itaipu is de naam van de grootste hydro-elektrische dam ter wereld (ergens in Zuid-Amerika) en het is ook de naam van een cantate van Philip Glass, geschreven als ode aan die dam. Laten we het er op houden dat dhr. Glass prettig gestoord is.

Het valt precies nogal redelijk mee - sommige dingen van Glass zijn nogal… bevreemdend maar afgezien van het feit dat de teksten allemaal in een of andere Indianentaal zijn, is het wel aangenaam om naar te luisteren.

Het is ook de laatste verjaardagscadeau die ik van onze pa gekregen heb - ergens begin 2009 heeft hij me die cadeau gedaan, samen met nog 2 andere cd's van Glass. Geen idee waarom die juist - misschien omdat ik Koyaanisqatsi goed vond? - maar ik had ze nog nooit opgezet; meestal had ik gewoon geen flauw idee waarom ik daar naar zou luisteren. Nu wou ik dat ik het eerder had gedaan en 'm had kunnen zeggen dat het best wel leuke muziek is.

Bedankt, papa.

't Is the season to be coal-y, falalala-lala-lala

Hoera! De eerste zon sinds maanden komt weer door de wolken, het kwik schiet spontaan naar de 20 graden en zonder nadenken schiet heel de hof weer in 't groen (op de gazon na - die heeft wat extra hulp nodig precies). Wat wil dat zeggen kindertjes? Juist - barbecue tijd!

Het waren trouwens de kindertjes die zelf aangaven dat het weer tijd was om de grill boven te halen - toen we vorige week van de voetbal terugkwamen (5-12 gewonnen), merkte Jochen spontaan op dat we weer konden gaan barbecuen - des te geestiger omdat hij er zelf bijna niets van eet (op gegrilde zwanworstjes na - de pipo).

Dit jaar gaan we het trouwens eens wat anders aanpakken: in plaats van gewoon een diverse selectie fijne vleeswaren te bakken en de slager met alle pluimen te gaan laten lopen, gaan we barbecuen gelijk die pipo's op tv; 't is te zeggen: geen filetjes en worstjes meer, maar grote stukken zelfgemarineerd en geprepareerd vlees; speciallekes waarvan mensen zeggen 'tiens dat had ik nooit zelf bedacht' en meer van dat.

Van't weekend was het al prijs - het eerste experiment: broodjes bakken op de barbecue. Poepsimpel, maar oh zo lekker.

Receptje:

• 500g bloem of brood-mix, al naar gelang hoe gemakkelijk je het wil maken
• 100g gemalen kaas
• 100g spek
• een sjalot of 2; eentje is ook al goed als 't grote zijn

1. Mix uw brooddeeg en laat rijzen zoals normaal.
2. Snij intussen uw spek in blokjes (doe uzelf een plezier en sla de doosjes van Herta en consorten over - vraag uw slager het spek wat dikker te snijden, ontzwoerd het en versnijd het pakweg ne halve cm dik), versnipper uw sjalot(ten) en meng alles onder de kaas.
3. Verdeel het brooddeeg in een aantal porties (meer hieronder), vouw open tot deeglapjes, opvullen met het kaas/spek/sjalotmengsel, terug dichtvouwen en papillotgewijs in zilverpapier verpakken.
4. Leg de papillotjes rechstreeks op de kolen (u had toch als eerste stap uw bbq al aangestoken?) en laten bakken gedurende een 10tal minuten. Er kan af en toe wat gesis of stoom ontsnappen - gewoon laten doen.
5. Na 10 minuten de pakketjes even omdraaien en nog eens 10 minuten laten liggen.

Na 20 minuten in totaal de broodjes uit de kolen halen, uitpakken en smullen maar!

Let op: van 500g bloem/broodmix maak je een 5-tal serieuze broodjes van een 20-25cm. De dingen worden ook ongeveer zo dik als een welgevulde loempia. Met andere woorden: met zo een broodje heb je eigenlijk al halveling gegeten. Volgende keer maak ik er 2-3 langere broodjes van en versnijd ik ze gewoon (lookbroodgewijs) als voorafje, niet als bijgerecht.

Missie: geslaagd!

Als je't prentje niet snapt, zoek dan maar eens naar "Kleine einsteins" op Youtube.

Momenteel zit ik aan 90,1kg - 18kg lichter dan midden augustus, toen ik met Evy d'r "Start to Run" begon. Ik loop ondertussen iets minder frequent - 2 loopsessies hebben moeten plaatsmaken voor een dik uur in de fitness op maandag en donderdag - maar de afstanden schommelen tussen de 5 en de 6-7 kilometer. Gemiddeld toch nog altijd 20 kilometer per week. Het plan is nu verder te werken tot ik zonder problemen 10 kilometer kan lopen. Het uiteindelijke doel is dan de Nike Classic (of hoe dat tegenwoordig ook heet) begin juni dit jaar in Tessenderlo. Geeft me nog een dikke 4 maanden om die 3 kilometer en de conditie om het regelmatig te doen erbij te krijgen.

Die 18kg zijn goed merkbaar ('t zou maar erg zijn): broeken zijn gemiddeld 4-5 maten kleiner (jeans van ne 40 naar ne 32), hemden van ne XXL naar een L. Waar ik vroeger zo los mogelijk gekleed liep, heb ik nu (sinds afgelopen weekend) 'slim fit' hemden in mijn kast hangen en absoluut geen probleem meer om ze aan te doen.

Ik zie er niet alleen beter uit - ik voel me ook beter. Minder zelfbewust. Kleren spannen niet meer (of rond de borst in plaats van rond de buik), meubels kraken niet meer als je gaat zitten, de trap thuis kraakt veeel minder, ... Om maar te zwijgen van winkelen: vorig weekend ben ik voor de eerste keer ooit zonder al te veel complexen in een kledingszaak binnengelopen en heb ik er kleren kunnen kopen die me aanstonden zonder me zorgen te maken of ik er niet te onnozel uitzag. Enorm bevrijdend was dat.

Ons Anaïs zei vorige week nog dat ik slank was - ik heb haar verbeterd en er "slanker" van gemaakt, maar het kwam er zomaar spontaan uit. Gisteren zei Tine zelfs dat ik er sexy uitzag in m'n loopgerief (nogal nauw aansluitende isolerende lange broek en baselayer); ze ziet de dingen waarschijnlijk ook wel door een roze bril maar toch - spontaan complimentjes krijgen is altijd leuk ;-)

 

Nu nog die laatste paar kilo's eraf voor de zomer, die conditie brengen waar ze moet zijn, binnen een paar maanden ongegeneerd gaan shoppen voor de zomer en dan met 0,0 complexen gaan liggen zonnen naast het zwembad op verlof (dat ik nu wel echt eens moet gaan vastleggen...)

Doel

M'n zus was vorig weekend op bezoek, samen met haar kinderen en ons ma. An was thuis onder lichte dwang vertrokken zodat m'n schoonbroer op zijn gemak naar de koers kon kijken; ons ma kwam een aantal broeken verstellen. Broeken die ik juist gekocht had en een paar maten te lang waren (maar niet te smal).

Kort nadat we begonnen waren met afspeten van de broeken, kwam de conversatie terecht op m'n recent gewichtsverlies (16kg ondertussen) en An vroeg wat m'n doel was. Om me er snel vanaf te maken, flapte ik er maar uit dat ik met 85kg wel tevreden zou zijn.

Maar nu zit ik al een paar dagen te denken - is dat mijn doel? Niet echt. Niet omdat ik ambitieuzer ben dan dat, maar eerder omdat ik gewoon geen doel heb. Ik ga niet 3x per week joggen en nog 2-3 uur fitnessen om af te vallen.

Als ik gewoon zou willen vermageren, zijn er efficiëntere methodes, om niet te spreken van goedkopere - ik denk dat ik alles bijeen toch al vlot €500 heb uitgegeven aan schoenen en loopkledij, en de domiciliëring van de fitness gaat me ook €400 per jaar kosten. Ik zou meer op mijn eten letten (nu eet ik gewoon waar ik zin in heb), helemaal niet meer snoepen (nu zit ik toch nog regelmatig met m'n neus in de kast) en speciaal beginnen koken (er zijn genoeg dingen die de kinderen ook zouden eten). Pas op - d'r zijn een aantal dingen die ik probeer te laten. 's Avonds nog eten, doe ik niet meer (al was het maar omdat ik gemiddeld 2 uur vroeger dan voordien ga slapen). Overdag op 't werk wafels e.d. eten, is er ook niet meer bij. En het wekelijkse bezoekje aan de McDonalds of Quick is ook meer een maandelijks (en dan zelfs dat nog niet) ritueel geworden.

Maar toch - ik ga niet lopen en fitnessen (een van de dagen ga ik eens leren om dat "sporten" te noemen) om af te vallen. Ik ga dat doen, omdat ik dat graag doe. Ik loop graag die 5km (binnenkort hopelijk 10km) en eerlijk gezegd vind ik die fitness ook wel geestig. Het krachttrainingsgedeelte misschien iets minder omdat ik er nog niet echt resultaat van merk, maar het half uur op de cross trainer en loopband verbeteren merkbaar mijn conditie (ik loop er rustiger op dan buiten op de piste).

Dus wat is mijn doel? Mij gewoon amuseren. Goed in m'n vel zitten en me goed voelen. Regelmatig 's avonds mijne kop leegmaken en aan niks anders denken dan het ritme van m'n voeten op de grond, mijn ademhaling en mijne hartslag. En ondertussen meezingen met een of andere hit uit de jaren 70/80/90 ;-)